Η Τάφρος των Μαριανών είναι το βαθύτερο σημείο των ωκεανών του πλανήτη και το χαμηλότερο σημείο της επιφάνειας του φλοιού της Γης, καθώς φτάνει στα 10.971 μέτρα^[1] κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Βρίσκεται στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό στα ανατολικά των Μαριάνων νήσων (Mariana Islands).

Η τάφρος έχει 2.550 χιλιόμετρα μήκος και μέσο πλάτος μόλις 69 χιλιόμετρα φτάνοντας το μέγιστο βάθος στην άβυσσο του Τσάλεντζερ. Εάν το Έβερεστ, η υψηλότερη κορυφή της Γης σε ύψος 8.848 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, βρισκόταν στο βαθύτερο σημείο της τάφρου τότε θα ήταν 2.995 μέτρα κάτω από την επιφάνεια.

Το βαθύτερο σημείο της τάφρου δεν είναι το κοντινότερο σημείο στο κέντρο της Γης, καθώς η Γη δεν είναι τέλεια σφαίρα, με αποτέλεσμα πολλά σημεία του πυθμένα του αρκτικού ωκεανού να βρίσκονται πιο κοντά στο κέντρο της Γης.

Στο κάτω μέρος της τάφρου, όπου οι πλάκες συναντιούνται, η στήλη του νερού από πάνω ασκεί μια πίεση 1.086 bar, πάνω από χίλιες φορές την κανονική ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια της θάλασσας.

Η Τάφρος των Μαριανών έχει προταθεί σαν σημείο διαχείρισης πυρηνικών αποβλήτων^[2] όπου λόγω ειδικών γεωλογικών συνθηκών (βυθιζόμενες πλάκες) τα πυρηνικά απόβλητα θα εισχωρούσαν στον μανδύα της Γης. Παρ’ ότι το εγχείρημα αυτό είναι τεχνολογικά εφικτό, διεθνείς συνθήκες διαχείρισης πυρηνικών αποβλήτων απαγορεύουν την εφαρμογή του.^[3]

Το φυσικό περιβάλλον της τάφρου των Μαριανών εθεωρείτο παλαιότερα ως ακατάλληλο για να αναπτυχθούν μορφές ζωής. Τελικώς όμως, η νέα έρευνα των Δανών, Γερμανών, Βρετανών και Ιαπώνων επιστημόνων, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρόνι Γκλουντ του πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωπιστημών “Nature Geoscience”, σύμφωνα με το BBC και το “New Scientist”, έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενα στοιχεία ότι μια ποικιλία οργανισμών μπορούν να επιζήσουν στις ακραίες αυτές συνθήκες. Παγωμένη θερμοκρασία, πίεση 1.100 φορές μεγαλύτερη από εκείνη στην επιφάνεια της θάλασσας και πλήρες σκοτάδι διαμορφώνουν το γύρω περιβάλλον.ω και μάλιστα φρέσκια και πολύ θρεπτική”, ανέφερε ο Σκοτσέζος ερευνητής δρ Ρόμπερτ Τούρνεβιτς.

Οι επιστήμονες έστειλαν, το 2010, ένα μη επανδρωμένο ρομποτικό βαθυσκάφος βάρους 600 κιλών στην τεράστια υποθαλάσσια τάφρο, από όπου συνέλλεξε δείγματα από το λασπωμένο ίζημα του βυθού σε βάθος έως 20 εκατοστών. Η μετέπειτα ανάλυση έδειξε μεγάλες ποσότητες οξυγόνου και ένα μεγάλο αριθμό μικροβίων. Κάθε κυβικό εκατοστό του ιζήματος του βυθού περιείχε γύρω στα 10 εκατ. μικρόβια.

Τα μικρόβια βρίσκουν στο βυθό της τάφρου των Μαριανών αφθονία νεκρής φυτικής και ζωικής ύλης, που καταβυθίζεται σιγά-σιγά από τα μικρότερα βάθη και αποσυντίθεται αργά όταν πια φθάσει στο βυθό και αρχίσει να μετατρέπεται σε ίζημα.

Δύτης έφτασε στο βαθύτερο σημείο της Γης και βρήκε πλαστικά.

Ο Βίκτορ Βεσκόβο έφθασε σε βάθος 10.927 μέτρων, στην ‘Αβυσσο του Τσάλεντζερ, το βαθύτερο γνωστό σημείο της Γης, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ. Εκτός από πετρώματα και νέα θαλάσσια είδη, ανακάλυψε και πλαστικά σκουπίδια.

Ένας Τεξανός επιχειρηματίας και εξερευνητής πέτυχε νέο ιστορικό ρεκόρ κατάδυσης με υποβρύχιο σκάφος, κατεβαίνοντας στον βυθό της Τάφρου των Μαριανών και ανακαλύπτοντας εκεί μια πλαστική σακούλα και περιτυλίγματα γλυκισμάτων.

Ο Βίκτορ Βεσκόβο, συνταξιούχος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και σήμερα επενδυτής, έφθασε σε βάθος 10.927 μέτρων, στην ‘Αβυσσο του Τσάλεντζερ, το βαθύτερο γνωστό σημείο της Γης, σπάζοντας κατά περίπου 15 μέτρα το προηγούμενο ρεκόρ κατάδυσης το 1960 (10.912 μέτρα από τον Αμερικανό ωκεανογράφο Ντον Γουόλς και τον Ελβετό συνάδελφό του Ζακ Πικάρ).

Είναι η τρίτη φορά που γίνεται κατάδυση στην ‘Αβυσσο Τσάλεντζερ. Στο ίδιο σημείο είχε κάνει κατάδυση το 2012 και ο Καναδός σκηνοθέτης Τζέημς Κάμερον (δημιουργός των ταινιών «Τιτανικός», «’Αβαταρ» κ.α.), φθάνοντας σε λίγο μικρότερο βάθος 10.908 μέτρων.

Εκτός από δείγματα πετρωμάτων και την ανακάλυψη νέων θαλάσσιων ειδών, η αποστολή του Βεσκόβο με την ονομασία Five Deeps Expedition επιβεβαίωσε ότι τα ανθρώπινα σκουπίδια έχουν φθάσει στα πιο απόμερα σημεία του πλανήτη.

Ο Βεσκόβο, ο οποίος χρησιμοποιεί το υποβρύχιο σκάφος Limiting Factor που αντέχει τρομερές πιέσεις, χρειάστηκε σχεδόν τέσσερις ώρες για να φθάσει μόνος του στον επίπεδο βυθό της Αβύσσου Τσάλεντζερ. Όπως είπε, ήταν «κρύα, ήσυχα και πολύ ειρηνικά».

Πηγή:

ΑΠΕ-ΜΠΕ-Βικιπαίδεια