Σε ενα ολοενα και διαρκως θερμαινομενο κλιμα παγκοσμιως, η Αρκτικη “βιωνει” ακομα πιο εντονη θερμανση(ενα φαινομενο που ονομαζεται Arctic amplification)!
Ως εκ τουτου η παγοκαλυψη της Αρκτικης(ως γνωστον το μεγαλυτερο μερος της Αρκτικης αποτελειται απο θαλασσινο νερο που εχει παγωσει και οχι στερια οπως ειναι η Ανταρκτικη στον νοτιο πολο) διαρκως μειωνεται.
Για χθες 6 Ιουλιου 2020 η εκταση της παγοκαλυψης(sea ice extent στην αγγλικη ορολογια, η οποια διαφέρει λιγο απο την πραγματικη εκταση παγοκαλυψης και μετριεται ως εξης: οι εικονες του δορυφορου χωριζονται με ενα grid, και επειτα σε καθε ορθογωνιο του grid μετριεται το ποσοστο παγου που υπαρχει. Αν ειναι κατω απο 15 % τοτε ολο το ορθογωνιο του grid θεωρειται ως νερο. Αν ειναι πανω απο 15 % τοτε ολο το ορθογωνιο του grid θεωρειται ως παγος. Αυτη η τεχνικη εχει βρεθει οτι μετραει καλυτερα την παγοκαλυψη λογω των σφαλματων των διάφορων δορυφορικων μετρησεων.) απο το JAXA( Japan Aerospace Exploration Agency που εχει και παγκοσμιως τους καλυτερους δορυφορους για μετρησεις παγοκαλυψης με την καλυτερη αναλυση) ηταν 8 180 236 km² και ηταν η χειροτερη ολων των εποχων για οσο υπαρχουν αναλυτικες καταγραφες για αυτη τη μερα!
Για 6 Ιουλιου η μεση εκταση παγοκαλυψης ηταν:
•για την περιοδο 1980-1989 ιση με 10 900 000 km²
•για την περιοδο 1990-1999 ιση με 10 200 000 km²
•για την περιοδο 2000-2009 ιση με 9 430 000 km²
•για την περιοδο 2000-2009 ιση με 8 620 000 km²
(κλικ στην εικονα για μεγεθυνση)
Η μικροτερη εκταση παγοκαλυψης ολων των εποχων σημειωθηκε τον Σεπτεμβριο(τοτε που συμβαινει το ελαχιστο παγοκαλυψης στην Αρκτικη) του 2012 οπου και ηταν μακραν η χειροτερη χρονια για τους παγους στην Αρκτικη. Για να δουμε αν το 2020 το απειλησει. Θα εξαρτηθει οχι μόνο απο το ποση ηλιοφανεια θα εχει αλλά παραδοξως απο το εαν υπαρξει καποιο εκτεταμενο βαρομετρικο χαμηλο με αστατο καιρο και κυριως ανεμους, ενα GAC οπως λεγεται(Great Arctic Cyclone), δηλαδη ενας κυκλωνας μεγαλης εκτασης ο οποιος παροτι θα εμποδισει τον ηλιο να θερμανει την θαλασσα, με τους ανεμους που δημιουργει, φθειρει τους παγους που χτυπανε μεταξυ τους, μεταφερει τους παγους σε θερμοτερα νερα, συμπτισει τους παγους σε μικροτερη εκταση, ανακατευει τα νερα της θαλασσας φθειροντας τους παγους ακομα περισσοτερο και η βροχη που πεφτει εντεινει το λιωσιμο τους. Ενα απο τα μεγαλυτερα GAC ηταν τον Αυγουστο του 2012.
(κλικ στην εικονα για μεγεθυνση)
Εκτός απο την εκταση παγοκαλυψης, δηλαδη την επιφανεια που καταλαμβανουν οι παγοι, που ειναι και απο τις σημαντικοτερες παραμετρους στο να διατηρηθει η παγοκαλυψη(καθως ειναι η εκταση και οχι ο ογκος των παγων που καθοριζει το ποση ηλιακη ακτινοβολια θα δεχτει το νερο απο κατω απο τους παγους ωστε να θερμανθει και να τους λιωσει, αφου το λεγομενο albedo του παγου ειναι 90 % δηλαδη το 90% της ηλιακης ακτινοβολιας που χτυπαει στον παγο φευγει πανω και μονο το 10% απορροφαται.), εχουμε και τον ογκο των παγων τον οποιο βεβαια δεν μπορουμε αμεσα να μετρησουμε για αυτο και αναπτυξαμε μοντελα για την εκτιμηση του. Ενα απο τα μακραν καλυτερα για αυτο ειναι το γνωστο PIOMAS το οποιο για τον Ιουνιο δινει τα εξης στατιστικα ογκου των παγων, τα οποια ειναι πολυ απαισιοδοξα με την τρομερα πτωτικη ταση που παρατηρουμε.
Ενω απο το PIOMAS επισης η αποκλιση ογκου παγων στην Αρκτικη ανα ετος οπου βλεπουμε οτι φετος ειμαστε στην 4η χειροτερη χρονια:
