Υπάρχουν και οι περίοδοι, που οι βοριάδες, οι παραδοσιακοί άνεμοι που βοηθάνε όλους τους τύπους ψαρέματος, θα δώσουν την θέση τους στον νοτιά. Ο νοτιάς, είναι ιδιόμορφος άνεμος. Στις περισσότερες περιοχές, προκαλεί μεγάλο κυματισμό, έντονη ανακατοσούρα και θολούρα των νερών, ενώ συνήθως, συνοδεύεται και από πολλές βροχές.
Σ αυτές τις συνθήκες, η συντριπτική πλειοψηφία των ψαριών, είτε ‘βραχώνει’ είτε κατεβαίνει σε βαθιά, ασφαλή και κυρίως καθαρά νερά, περιμένοντας να περάσει η κακοκαιρία. Δεν ισχύει το ίδιο όμως για ορισμένα είδη ψαριών. Για την ακρίβεια, υπάρχουν είδη, τα οποία περιμένουν αυτήν ακριβώς την ευκαιρία, για να ‘στήσουν’ το δικό τους φαγοπότι, τόσο σε λιμάνια-καταφύγια, όσο και σε ανοιχτές, βραχώδεις ακτές. Αυτά τα ψάρια, δεν είναι άλλα από τα λαβράκια, τους σαργούς και τα μελανούρια. Φυσικά, και άλλα ψάρια έχει παρατηρηθεί να ‘χτυπανε’ σε τέτοιες συνθήκες, όμως δεν είναι ο κανόνας. Ας δούμε τώρα αναλυτικότερα, το πως συμπεριφέρεται το κάθε είδος ξεχωριστά, στις παραπάνω συνθήκες.
Λαβράκι: Ο γνωστός και πολυκηνυγημένος, λύκος της θάλασσας. Ένα ψάρι, που – σε διαυγή νερά- θα το δούμε να περιφέρεται νωχελικά, περιπολώντας την επικράτειά του και ταυτόχρονα ψάχνοντας διάφορα μικρόψαρα, ή να κάθεται στατικά, κάτω από την σκιά μεγάλων καϊκιών, περιμένοντας την λεία του να περάσει. Η συμπεριφορά αυτή, αλλάζει άρδην, σε συνθήκες ανακατοσούρας και κυματισμού. Είναι οι ώρες, που το λαβράκι ‘ενεργοποιείται’ και η όρεξή του αυξάνεται κατακόρυφα. Εκμεταλλευόμενο την ιδιαίτερα περιορισμένη ορατότητα, η γνωστή επιφυλακτικότητά του ‘πάει περίπατο’. Δεν είναι λίγες οι φορές, που σε συνθήκες νοτιά και κυματισμού, κάποιος θα πάρει λαβράκια ακόμη και εκεί που σκάει το κύμα. Η κάλυψη που του προσφέρει η θολούρα, σε συνδιασμό με τους χιλιάδες οργανισμούς που ο νοτιάς σηκώνει από τον βυθό, αλλά και τα μικρόψαρα τα οποία λόγω ρευμάτων αδυνατούν να φύγουν στα βαθιά, είναι οι αιτίες, που το λαβράκι θα γίνει ιδιαίτερα επιθετικό και ορεξάτο απέναντι στα δολώματά μας. Αυτό είναι μια ιδιαίτερη αβάντα σε τόπους που τα λαβράκια είναι πιεσμένα, έχουν κυνηγηθεί με όλα τα τεχνητά και έχουν αποκτήσει μια έξτρα επιφύλαξη. Είναι γνωστό άλλωστε, πως το ψάρι που θα καταφέρει να ξεφύγει από ένα χτύπημα, θα μεταδώσει την πληροφορία αυτή και στα υπόλοιπα, ανεβάζοντας το επίπεδο επιφύλαξης, σε όλη την περιοχή. Οι παραπάνω συνθήκες όμως, όπως ανέφερα, ‘εξουδεταιρώνουν’ αυτή την επιφυλακτικότητα, κάτω από την κάλυψη της θολούρας και της ανεπτυγμένης όρεξης.
Το ίδιο ισχύει και για τα λιμάνια-καταφύγια. Τις μέρες με μεγάλες φουρτούνες και δυνατούς νοτιάδες, δεκάδες είδη ψαριών βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο στα ήρεμα – αλλά θολά- νερά του λιμανιού. Τα λαβράκια το ξέρουν αυτό, έτσι δεν είναι τυχαίο, οτι τα καλύτερα λαβρακοψαρέματα, έχουν γίνει σε λιμάνια κατά την διάρκεια ή λίγο μετά- νοτιάδων και φουρτούνας. Το λιμάνι άλλωστε είναι βολικό και για εμάς, έχοντας κοντά το αμάξι και άφθονο φωτισμό.
Φυσικά, η θάλασσα δεν έχει κανόνες. Μεγάλα λαβράκια μπορεί κάποιος να πάρει και σε ‘ανύποπτες’ μέρες, αλλά αυτό προυποθέτει ατελείωτες ώρες στη θάλασσα, γνώση του τόπου και της συμπεριφοράς των τοπικών ψαριών, κάτι που κανένα άρθρο δεν θα σας το πει.
Σαργός: Πριν εξετάσουμε τον σαργό, ας πούμε πρώτα δυο λόγια για την συμπεριφορά του. Ο σαργός, είναι ένα ψάρι, που – κυρίως τους κρύους μήνες- αρέσκεται στο να κινείται στην ρηχή ζώνη βραχωδών , απότομων ακτών οι οποίες βαθαίνουν κοφτά. Τις κλασικές ήρεμες ημέρες, με διαυγή νερά , εκείνα που ξεχωρίζουμε τις μαρμαρώσεις του ήλιου στον βυθό, οι σαργοί βρίσκονται συνήθως βραχομένοι σε κάποιο μεγάλο μονόπετρο εκεί γύρω. Το χάραμα και το σούρουπο, είναι οι ώρες που θα βγουν από το μονόπετρο και θα αναζητήσουν την τροφή τους. Αυτή αποτελείται κυρίως από μικρούς αχινούς τους οποίους σπάνε με τα δόντια τους, διάφορες πεταλίδες και στρειδάκια ή μύδια που βρίσκονται κολλημένα στους κάθετους βράχους. Και πάλι όμως, η όρεξή τους είναι νωχελική, έτσι δύσκολα κάποιος θα καταφέρει ένα δυνατό ψάρεμα σαργού, αν οι συνθήκες είναι οι παραπάνω.
Τα πάντα όμως αλλάζουν, όταν η θάλασσα αγριέψει, και τα κύματα αρχίζουν να αφρίζουν στις κοφτές βραχώδεις ακρογιαλιές. Είναι τότε που οι σαργοί, βγαίνουν από τα θαλάμια τους κοπαδιαστά, και γεμάτοι όρεξη κολυμπάνε ανάμεσα στους αφρούς, ψάχνοντας για μικρούς αχινούς/πεταλίδες/στρειδάκια,μύδια κτλ που τα δυνατά κύματα ξεκολάνε από τα βράχια. Στην βόρεια χώρα, όπου βρίσκομαι, υπάρχει ένα ρητό το οποίο λέει πως αν δεν γίνεσαι μούσκεμα από τα κύματα, μην πας για σαργούς. Προσωπικά, τα μεγαλύτερα κομμάτια τα έχω πάρει με νοτιάδες, σε βραχώδεις κάθετες ακτές που το κύμα τράνταζε τον τόπο. Βολές όχι μακρυνές, εκεί στον αφρό, έδιναν σε ελάχιστα λεπτά, τον έναν σαργό πίσω από τον άλλον, εναλλάξ με μελανούρια.
ΓΕΝΙΚΑ: Στο ψάρεμα, τον πρώτο και τελευταίο λόγο, τον έχει ο καιρός. Οι σημειώσεις, σε ένα προσωπικό μπλοκάκι, είναι ζωτικής σημασίας, αν θέλουμε να κάνουμε το ψάρεμά μας, κάτι παραπάνω από μια όμορφη χαλαρή βόλτα στην γαλανή. Ένας γενικός κανόνας που ισχύει από προσωπική διαπίστωση, είναι πως τα ψάρια, γενικά ΔΕΝ τρώνε όταν η ατμοσφαιρική πίεση πέφτει κάτω από τα 1000mb . ακριβώς το ίδιο ισχύει, όταν η πίεση, ανεβαίνει πάνω από τα 1025-1030mb ( αντικυκλώνας).
